ماجرای آب و آتش این روزها برای بیشتر روستاهای سیل زده خوزستان مفهوم قبلی خود را از دست داده و آب دیگر دوای آتش نیست. آب ۴۰ روز است برای اهالی روستای «عطیش» در ۴۰ کیلومتری شهر کوت عبدالله و از توابع شهرستان کارون با ۱۴۵ خانوار و ۷۰۰ نفر جمعیت، خودِ آتش است!
۸۵۰ هکتار زمین کشاورزی اهالی که چیزی تا برداشت محصولشان باقی نمانده بود، زیر آب رفت؛ ۱۵۰ رأس گوسفند و ۴۰ رأس گاوشان تلف شد. آب از دو مقطع، مسیر دسترسی به روستا را شسته و با خود برده تا بلم رفیق راهشان شود. اما همچنان صبور هستند؛ صبور، سپاسگذار کمک‌هایی به آنها رسید و منتظر؛ منتظر جاده‌ای که دسترسی به روستا را آسان کند. اینجا مردِ خانه معنی ندارد! هر یک مرد، مردِ یک روستای ۷۰۰ نفری است.
ابو محمد می‌گوید: «هرآنچه داشتیم رفت؛ زمین‌های کشاورزیمان، دام‌هایمان.» احداث جاده تنها خواسته‌اش است چون تردد با بلم سختی و مشکلات خودش را دارد؛ مخصوصاً برای زنان روستا. از وضع تحصیل کودکانشان می پرسم که می‌گوید: هر دو مدرسه روستا تعطیل هستند چون جاده‌ای نیست که معلم‌ها خود را به اینجا برسانند.
نگران کودکان است؛ مخصوصاً کودکی که چند شب قبل دچار تشنج می‌شود و تا او را با بلم به جاده رسانده و از آنجا سوار ماشین کرده و به بیمارستان رسانده بودند، ساعت از ۳ نصف شب هم گذشته بود. البته این را هم می‌گوید که چندباری بالگردهای امدادی برای انتقال بیماران اورژانسی به روستا آمده‌اند.
ناصر می گوید: دولت کمک‌های زیادی به ما داشته و متشکریم اما تقاضا داریم مشکل جاده دسترسی به روستا را حل کنند. ما مرد هستیم و به آب می زنیم تا خود را به جاده برسانیم اما این شرایط برای زن‌ها سخت است. قول داده‌اند علاوه بر حل مشکل جاده، مشکل زیرساخت‌های برق و گاز روستا که در اثر سیلاب دچار آسیب شدند را هم برطرف کنند.
هنوز ورودی آب به سد‌های استان بالاست و روستا‌هایی در حوضه کرخه زیر آب هستند؛ این‌ها را استاندار خوزستان می‌گوید تا مشخص شود، هنوز بحران سیلاب پایان نیافته است؛ بحرانی که علاوه بر حوضه کرخه، گریبان پایین دست حوضه کارون را نیز رها نکرده است.
روحانی اخیرا گفت سازمان های بهداشت جهان از عدم بروز بیماری و عفونت در مناطق سیل زده شگفت زده هستند